طراحی مدل عوامل سازمانی مؤثر بر انتقال دانش با هدف کاهش مخاطرات محیطی در پروژه‌های صنعت نفت‌وگاز ایران

صنعت نفت‌وگاز تأثیر زیادی بر محیط زیست دارد و فرایندهای احداث و بهره‌برداری از پروژه‌های نفت‌وگاز از مهم‌ترین عوامل انسانی مؤثر بر محیط زیست است. پژوهش حاضر به بررسی عوامل مؤثر در انتقال دانش در سازمان‌ها به‌عنوان راهکاری برای کاهش مخاطرات محیطی در پروژه‌های صنعت نفت‌وگاز می‌پردازد. سازمان‌ها مهم‌ترین ارکان را در شکل‌دهی و جهت‌دهی رفتار کارکنان خود دارند و امروزه بسیاری از رفتارهای کارکنان منشأ سازمانی دارد. با پیشرفت جوامع امروزی، مدیریت دانش بیش از پیش مورد توجه سازمان‌ها قرار گرفته است. در فرایند جریان دانش، انتقال دانش تأثیر بسزایی دارد. انتقال نادرست دانش در سازمان‌ها ممکن است به مخاطرات زیست‌محیطی و اجتماعی گسترده‌ای منجر شود. عوامل متعددی در انتقال دانش مؤثرند که یکی از تأثیرگذارترین آنها، شاخص‌های مربوط به سازمان است. تمرکز این پژوهش بر شناسایی عوامل سازمانی مؤثر در انتقال دانش است. رویکرد پژوهش حاضر کمّی است و از راهبرد پژوهشی توصیفی نیز استفاده می‌کند. جامعۀ آماری، شرکت‌های فعال در حوزۀ نفت‌وگاز است و گردآوری داده‌ها به استفاده از مصاحبه و پرسشنامه انجام گرفته است. بررسی‌ها و تحلیل‌ها بیانگر یازده عامل تأثیرگذار در انتقال دانش در سازمان‌ها از جمله فرهنگ سازمانی، روابط سازمانی و سیستم پاداش است.‌ همچنین براساس یافته‌ها، سازمان‌ها می‌توانند بستر خود را به‌منظور انتقال هرچه بیشتر دانش، با هدف کاهش مخاطرات زیستی در حین اجرای پروژه‌های صنعت نفت‌وگاز بهبود بخشند.